خیابان های ایران

دیشب با اینکه شام و دسر بسیار مفصلی درست کرده بودی و تمام روز را هم خوب و خوش بودیم موقع ظرف شستن وقتی آب توی سینک ایستاد و من بهت گفتم نباید ظرفها را تمیز نکرده بگذاری در سینک کمی بابت حرفم ناراحت شدی و خلاصه به قول خودت از آنجایی که حسابی این چند روزه روح و روانمون فشرده شده آستانه ی تحمل مون آمده پایین. البته مثل همیشه هیچی نگفتی اما خب ناراحت شده بودی. شب که هیچ کدام نتونستیم درست بخوابیم. هم ایمیل به عارف خیلی از من انرژی برد، هم زیاد خورده بودیم هم هوا یک دفعه گرم شده و هم از همه مهمتر بابت ساعتها حرف زدن با تلفن - بخصوص با رسول که حسابی انرژی آدم را با تعارفهایش می گیره- خسته بودیم. اضافه بر تمام اینها داستان راهپیمایی در تهران که قرار بود برگزار بشه هر دوی ما را نیمه هوشیار نگه داشته بود تا در اولین فرصت بریم سراغ اینترنت.

خلاصه این داستان باعث شد که امروز را هم با این بهانه - که البته بهانه ی تا اندازه ای موجه بود- درس نخوانم. اینکه میگم تا اندازه ای موجه نه بخاطر شرایط آنجا و آنچه که واقعا مردم شجاعانه پیگیرش هستند هست. تا اندازه ای موجه چون دیگه از ساعت سه و چهار عصر به وقت ما داستان در ایران تمام شده بود و یا حداقل خبری بابت رسیدن نیمه شب مخابره نمیشد اما من از آن موقع تا الان هم که ساعت 8 شبه دارم اینترنت چرخی میکنم و مقالات و اخبار مختلف فارسی و انگلیسی را می خوانم و بعضی هایش را در فیس بوک برای دوستان انگلیسی زبانم می گذارم. کار خوبی است به شرط اینکه بهانه ی درس نخواندن نشود که شده. از طرف دیگه این کتاب آدورنو واقعا کشنده هست. سخت، غامض و غیر قابل فهم و برای چاره جویی احتیاج به یک ذهن آماده و غیر تنبل داره که فعلا در بساط من پیدا نمیشه.

تو هم داری روسو می خوانی. امروز از دفتر دکتر "پی یر" که قراره دستیار تحقیقش بشی برایت ایمیلی آمده بود و باید یکی دو تا فرم دیگه را هم پر کنی. داستان کار تو که خیلی جدیه و من هم باید به زودی بیفتم دنبال کار برای تابستان که بخصوص مهمان هم داریم و احتمالا خرج مون بیشتر هم میشه.

فردا هر دو کلاس داریم. این هفته آخرین هفته ی قبل از "ردینگ ویک" هست و یک هفته ای را بابت آمادگی بیشتر برای مقالات میان ترم و نوشتن پروپوزال برای مقالات پایان ترم تعطیل هستیم. هر دو به این تعطیلی خیلی احتیاج داریم و باید از این فرصت برای کمی جبران عقب افتادگی استفاده کنیم.