دیروز جمعه چند اتفاق خوب افتاد و یک اتفاق خیلی خوب افتاد. صبح پیش از رفتن تو به سر کار لینک مطلب چاپ شده ام از انگلیس آمد که تا همین حالا خیلی بازتاب داشته و خودم هم فکر می کنم چیز بدی نشد. دومین اتفاق خوب هم تمام شدن کلاسهای درس در این سال تحصیلی بود هر چند که هنوز امتحان و برگه تصحیح کردن و پروسه نمره دادن مانده اما به هر حال تمام شدنش از این جهت خوب بود که دستم را برای برنامه ریزی کامل در این چند ماه باز می گذارد. در راه برگشت به خانه که بودم- بعد از اینکه چند تایی از دانشجویان بعد از اتمام کلاس ها آمدند و تشکر کردند و در همان فضا بودم تا رسیدم نزدیک خانه در یک هوای بارانی و نسبتا خنک- به تو زنگ زدم که سر راه چه چیزی بخرم و گفتی که نان و تخم مرغ. یک فیلم هم گرفتم که شب با هم ببینیم که بد نبود و خیلی بیشتر از آنچه که هست مورد توجه برخی از جشنواره ها قرار گرفته. فیلمی از کانادا به اسم گابریل که در لیست نهایی بهترین فیلم خارجی اسکار بود- و نشان داد که چقدر جای گذشته فرهادی و آبی گرمترین رنگ کشیش در این لیست خالی بود- که شب با جام شرابی که نوشیدیم به سلامتی خبر مهم این سال جدید همراه کردیم و دیدیم.
و اما خبر خوب روز و به قول تو نشان اینکه به سلامتی امسال چه سالی شود: درست دیروز بود که گفتی شاید بابت نقدی که به سیاست خارجی هارپر کرده ام کار پرونده ی اقامتمون اینقدر طول کشیده و این بار دومی بود که این را گفتی. در راه برگشت زیر چتر و با صدای باران به سمت خانه بودم که گفتم امروز نامه های تاریخ امتحان اقامتمون آمده و آمده بود.
وقتی رسیدم بالا تو چند دقیقه ای بود که رسیده بودی خانه. در را که برایم باز کردی و از حالم پرسیدی گفتم که خیلی خوشحالم و گفتی که حق دارم و خسته نباشم و یک سال تدریس و ... گفتم نه فقط برای این و پاکت ها را که بهت دادم از خوشحالی روی پا بند نبودی. سریع پاکتها را باز کردی و دیدیم که تاریخ امتحانمون ۲۲ ساعت ۸ صبح هست. خب! به سلامتی پس از سالهای آزگار بلاخره نوبت ما هم رسید و خدا را هزار مرتبه شکر می کنیم. خصوصا که می دانم چقدر این داستان باعث تسهیل در رفت و آمدمان پیش خانواده هامون خواهد شد. اینکه چقدر خوشحالیم که حالا حق تعیین و تاثیر در آنچه که فکر می کنیم مهم هست را به اندازه ی خودمان داریم. اینکه خیالمون بابت آینده راحتتر شده و اینکه می توانیم جهان را بیش از پیش درونی کنیم و رنگ ها و صداها و مزه ها و خطوط و افق های بیشتری را تجربه کنیم به امید خدا.
امسال سالی خواهد بود و این هم نشانه هایش. پر از امید و نور و آینده. مبارکمان باشد.
و اما خبر خوب روز و به قول تو نشان اینکه به سلامتی امسال چه سالی شود: درست دیروز بود که گفتی شاید بابت نقدی که به سیاست خارجی هارپر کرده ام کار پرونده ی اقامتمون اینقدر طول کشیده و این بار دومی بود که این را گفتی. در راه برگشت زیر چتر و با صدای باران به سمت خانه بودم که گفتم امروز نامه های تاریخ امتحان اقامتمون آمده و آمده بود.
وقتی رسیدم بالا تو چند دقیقه ای بود که رسیده بودی خانه. در را که برایم باز کردی و از حالم پرسیدی گفتم که خیلی خوشحالم و گفتی که حق دارم و خسته نباشم و یک سال تدریس و ... گفتم نه فقط برای این و پاکت ها را که بهت دادم از خوشحالی روی پا بند نبودی. سریع پاکتها را باز کردی و دیدیم که تاریخ امتحانمون ۲۲ ساعت ۸ صبح هست. خب! به سلامتی پس از سالهای آزگار بلاخره نوبت ما هم رسید و خدا را هزار مرتبه شکر می کنیم. خصوصا که می دانم چقدر این داستان باعث تسهیل در رفت و آمدمان پیش خانواده هامون خواهد شد. اینکه چقدر خوشحالیم که حالا حق تعیین و تاثیر در آنچه که فکر می کنیم مهم هست را به اندازه ی خودمان داریم. اینکه خیالمون بابت آینده راحتتر شده و اینکه می توانیم جهان را بیش از پیش درونی کنیم و رنگ ها و صداها و مزه ها و خطوط و افق های بیشتری را تجربه کنیم به امید خدا.
امسال سالی خواهد بود و این هم نشانه هایش. پر از امید و نور و آینده. مبارکمان باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر