دیگه الان ساعت نزدیک ۷ صبح شده. تقریبا جز دو سه ساعتی تمام دیشب را با بی بی سی و اخبارهای انتخابات ایران گذراندم و تو هم تا ۱۲ شب بیدار بودی. امروز ساعت ۱۱ با تری در اسپرسو قرار داریم و عصر هم خانه ی آیدین و سحر برای نقد نوشته ی تو جمع خواهیم شد.
دیروز نتوانستم درس درست و حسابی بخوانم و خیلی وقتم به جواب دادن و یادداشت گذاشتن برای دوستان که از نظرم درباره ی انتخابات پرسیده بودند و بعد هم تلفن با رسول و ایران و مامانم و ... گذشت. در این لحظه به نظر میرسه که اگر روحانی در همان مرحله ی اول انتخاب نشه شانس زیادی در مرحله ی دوم داره (جدا از کسانی که ممکنه در غیاب جلیلی اتفاقا دیگه به روحانی رای ندهند و عده ای که کلا بین روحانی و قالیباف به دومی ترجیح دارند). داود فکر کنم برای جایی از من یادداشت کوچکی خواست که مایه اش چنین بود- البته با ادبیات متفاوت:
راستش فكر مي كنم كه روحاني خطرناكترين كانديداي موجود هست كه كاملا صحنه را براي حفظ وضع موجود عوض ميكنه!
ضمن اينكه هنوز قانع نشدم حكومت حتي تا حد روحاني حاضر به امتياز دادن باشه. حتي به رغم اينكه روحاني مي تونه عامل بقا (عدم تغيير بنيادين) باشه. نتيجه ي اين انتخابات براي من بيش از خودش و مسائل امروز ايران به دست بالاي گروهي بر ميگرده كه احتمالا در سالهاي آينده و در غياب خامنه اي قدرت را در چنگش خواهد داشت. قاليباف كانديداي سپاهه جليلي بسيج روحاني روحانيت ميانه و ولايتي روحانيت سنتي ( البته مي دونم كه خيلي كلي تحليل كردم)
به هر حال سپاه و بسيجي كه قبل از احمدي نژاد به نسبت امروز ١٣.٥ برابر در رديف بودجه رشد كرده اند و بدنه كادر رسمي شون ٢٢ برابر شده خيلي آسون امتياز نميدن.
ضمن اينكه اين امتياز به حساب مردم و آزادي خواهي اساسا ريخته نميشه. بيشتر به ميانه روي در جمع قشريون داده خواهد شد حتي اگر روحاني باشه
دايم حرف از خطر ميزنند همه!
اگر منظور از خطر خطر جنگ باشه. به نظرم اين فقط رفتار ايران نيست كه تعيين كننده هست. وضع سوريه و آينده لبنان حاكي از بازي بزرگتري هست كه اتفاقا قدرتهاي شرق و غرب به نظر سرش خيلي اختلاف ندارند.
اگر منظور از خطر اما مسائل داخلي باشه ممكنه تا حدي اوضاع را تسكين بده اما براي ما كه تجربه شيفت شدن از خاتمي به احمدي نژاد را داريم خيلي نميشه به همين كوتاه مدتش هم اميدوار بود.
همانطور كه گفتم بيش از امروز و همين انتخابات به نظرم نتيجه در سرنوشت گروهي مؤثر هست كه در آينده ي نزديك و در غياب قدرت نمادين به چارچوب نظام مسلط ميشه- تازه با در نظر نگرفتن هيچ عامل تحريك كننده خارجي.
راستش اگر مشاركت امروز به همان اندازه اي باشه كه ميگن متاسفم كه بگم از نظر من برنده واقعي نتيجه در كوتاه مدت خامنه اي و مشاوران كم نظيرش هستند. رسيدن از ٤ سال پيش به امروز با آن همه داستان و نه حتي يك قدم عقب نشستن كه حتي اخراج كامل اصلاح طلبان، هاشمي و هر گونه چالش طلب داخلي در همين مدت كوتاه باور نكردنيه بعد هم چنين موجي!
مطمئنم كه تقلب به آن واضحي ديگر نخواهند كرد ولي اگر نتيجه حتي به نفع جليلي هم بشه- كه بعيد مي دونم- مردم آن واكنش ٤ سال پيش را نخواهند داد چون پيشاپيش همگي به قدرت مطلقه ي حاكمان سلام داده ايم.
تحليل كلي من در اين دو هفته اين بود كه باز شدن اين فضاي اميد نه به دليل يك برنامه ريزي پيچيده و مهندسي پيش از انتخاباته كه به دليل گيجي تصميم گيرندگان أصلي است. يك خلا كه بابت اختلافات تا حدي موجب داخل شدن نور از شكاف موجود شده. اما متاسفانه هم شكاف خيلي عميق نيست و هم كساني مثل روحاني و قاليباف قصد امتياز گرفتن از حكام به نفع جامعه را ندارند.
اما اگر رفت مرحله ي دوم بازي عوض ميشه و صف بندي ها روشنتر.
معتقدم حكومت هنوز آنقدر احساس خطر نكرده كه امتياز داخلي و خارجي بده. شرايط سخت شده اما هنوز هم جا براي عدم تغيير رويه داره از نظر آقايون.
به همين دليل به همين كوتاه مدتش هم خيلي اميدوار نيستم.
شاید حتی بتوان گفت که رای به روحانی می تونه ضمن حفظ وضع موجود یه کم خاطره ۸۸ رو ترمیم کنه که این کاملا به نفع امر مسلط تموم می شه.
شاید هم نشانه ای از توافق بر سر حداقل ها باشه بین مردم. چیزی که کمتر شاهدش بودیم و ریشه ی شکست دوم خرداد شد. اینکه روحانی فی نفسه کاندیدای واقعی مردم نیست اما ممکنه رای آنها را جلب کنه هم وجوه مثبت و هم منفی داره اما عجالتا آنچه را که می بینم خطر تبدیل شدن یک چهره ی امنیتی و به شدت محافظه کار به نماینده ی تحول خواهان در چارچوب نظام هست. چیزی که نه خودش بهش اعتقاد داره (سخنرانی و تاییدش از کشتار عاشورای ۸۸ نشانه ای از آن هست) و نه توانش را.
خلاصه كه به قول كافكا با آن جمله ي معروفش كه هر دو خيلي دوست داريم:
خروارها اميد هست اما نه براي ما!
يا شايد بهتر از آن به قول بنيامين تنها راه نجات آزاد كردن نسل آينده نيست كامل كردن روياهاي متحقق نشده ي مردگان است!
********
خب! هنوز انتخابات تمام نشده اما برخلاف خیلی ها به آینده اش چندان امیدوار نیستم. امیدم به حفظ امید برای تغییر مناسبات قدرت و چالش بنیادین با هر حکومتی و نه فقط اینهاست. برای این *امید* ادامه خواهم داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر