برای اولین بار آمده ای در PGARC جدیده و الان کنارم نشسته ای و من هم نمی دونم با چه ریسکی دارم تو این صفحه برای تو می نویسم. امیدوارم رویت را اینطرف نگردانی و من لو نروم.
ساعت 5 و نیمه و باید تا نیم ساعت دیگه بریم بار برای "ترستی فرایدی" که به مناسبت آشنایی و گپ بچه های ریسرچ هر جمعه ی اول ماه دور هم جمع می شوند. ناصر هم که از مدتها قبل در دهن همه انداخته بود که من باید برای کاندیدا شدنم شیرینی بدم و حالا یک عده ای از دوستان می آیند تا پیتزا بخورند. جالب اینکه خود ناصر گفت چون بیتا نمیاد من هم نیام بهتره!
به هر حال ما باید بریم. فردا پرو و شوهرش استیو برای شام میان خانه ی ما و برنامه ی صبحمون بعد از صبحانه احتمالا خرید کردن تو و درس خواندن منه. یکشنبه هم که ناصر و بیتا میان تا ناصر از تو یاد بگیره چطوری فرم تکسش را باید پر کنه و بفرسته.
من هم امروز رفتم بانک برای کارت ATM که بسته شده بود و طرف گفت همین کارت جدیدی که فرستاده جای آن قبلیه کار می کنه. فرم درخواست کمک هزینه ی خرید لپ تاب را هم به دانشگاه دادم و برای نهار آمدم پیش تو و با هم ساندویچ خوشمزه ی تن ماهیمون را خوردیم.
دیروز می خواستی این ساندویچ را درست کنی اما چون صبح خسته بودی و دیر پاشدی گفتم ولش کن با هم برای نهار میریم کافه مینت در دانشگاه و نهار می خوریم. امروز هم برای صبحانه رفتیم کمپس و قهوه خوردیم. خلاصه فعلا داریم می خوریم و انگار نه انگار که این پولها یک جایی باید برای پس انداز لحاظ بشه. البته طبق معمول در این زمینه مقصر اصلی منم و من اصرار می کنم تا اینجور ریخت و پاش کنیم. هم تا اندازه ای لازمه و هم کمی فرار از شرایط حاضره.
مامانت هم دیشب رفته دبی که چون 5 روز از تاریخ شش ماهه ی تمدید اقامتش گذشته - از بس بابات موند این دفعه دبی و با خیال راحت گفت خبری نیست خانم تو مادر من را دریاب! - خلاصه بنده ی خدا در هتل فرودگاه باید تا یکشنبه بمونه و شبی 400 دلار هم بده. این هم از حساب و کتابها و خرجهای اجباری که هر از گاهی بخصوص از طرف بابات براشون پیش میاد. به قول تو با این پول می تونستند برای سه ماه پرستار تمام وقت واسه ی مامان بزرگت بگیرند.
بگذریم. من و تو باید بریم و فردا هم ممکنه من برای تموم کردن مقاله ام که می خواهم برای ABC بفرستم برگردم اینجا. اگر امدم از امروز عصر خواهم نوشت. پس تا بعد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر