تقریبا دو ساعتی هست که از کاتج برگشته ایم. ساعت ۹ و نیم یکشنبه شب هست و تو داری برای فردا غذا درست می کنی و من هم تازه از جارو و تی زدن فارغ شده ام.
جمعه بعد از اینکه از دانشگاه و کلاس و درس برگشتم با تو در بلور مارکت قرار داشتم و خریدهایی که برای کاتج کرده بودی را آوردیم خانه و بعد من رفتم کلی تا ادامه ی مقاله ای که شروع کرده بودم را به جایی برسانم. ساعت ۷ که برگشتم خانه رفتیم از انباری چمدان های لباس را آوردیم تا تو لباس های زمستانی را با بهاری و تابستانی عوض کنی و خلاصه تا خوابیدیم ساعت نزدیک ۱۲ بود.
شنبه صبح پیش از ده با ریک و بانا از خانه راه افتادیم و رفتیم جلوی خانه ی سمیه و جمیز و آنها هم که آماده بودند سریع زدیم به راه. در تمام مدت راه بانا یکضرب بدون کوچکترین وقفه ای حرف زد و داستان در تمام این دو روز به همین شکل دنبال شد طوری که همگی از دستش فراری و عاصی بودیم. البته من بیش از سایرین باهاش می نشستم و به حرفها و اکثرا پرت و پلاهایش گوش می کردم اما به هر حال طوری بود که بیچاره جیمز خصوصا پدرش در آمده بود. مخصوصا وقتی که همان اول کار به جیمز گفت که من از انگلیسی ها بدم میاد! امروز هم که حسابی تو را عصبی کرده بود چون وقتی که شماها رفتید شهر دورست تا کمی خرید کنید مطابق معمول راه رفت و برگشت در ماشین ما پایش را گذاشته بود وسط دو نفر جلو و امروز حسابی رایحه ی دل انگیز پاهایش باعث سر درد همگی شده بود طوری که سمیه هم بهش گفته بود که پاهات بو میده اما گفته بود راستی! خب امروز حمام نکرده ام. تمام طول راه برگشت هم من در حال رانندگی از بوی غربت پاهای بانا سر به فرمان می کوبیدم.
اما با تمام این احوال خوش گذشت و با اینکه تقریبا تمام مدت بارانی بود و در کاتج بودیم اما بد نبود و خلاصه با جیمز و سمیه و ریک جمع خوبی شد و البته بانا زمانی که کلا مست کرده بود و از حال رفته بود. اما به هر حال جایزه ی فک استیل بی برو برگرد به بانا خواهد رسید که با اختلاف فیدل کاسترو را گرفته و پشت سر گذاشته است.
به سلامتی از فردا داستان درس و ورزش و زبان وارد مرحله ی تازه تر و فشرده تری خواهد شد. هفته ی پر کاری پیش روست اما با اینکه کمی بانا همه را عصبی کرده بود از دیدن مه و جنگل و دریاچه و رنگ های بی نظیر درختان در پادشاه فصل ها پاییز حسابی مست و سر خوشیم.
جمعه بعد از اینکه از دانشگاه و کلاس و درس برگشتم با تو در بلور مارکت قرار داشتم و خریدهایی که برای کاتج کرده بودی را آوردیم خانه و بعد من رفتم کلی تا ادامه ی مقاله ای که شروع کرده بودم را به جایی برسانم. ساعت ۷ که برگشتم خانه رفتیم از انباری چمدان های لباس را آوردیم تا تو لباس های زمستانی را با بهاری و تابستانی عوض کنی و خلاصه تا خوابیدیم ساعت نزدیک ۱۲ بود.
شنبه صبح پیش از ده با ریک و بانا از خانه راه افتادیم و رفتیم جلوی خانه ی سمیه و جمیز و آنها هم که آماده بودند سریع زدیم به راه. در تمام مدت راه بانا یکضرب بدون کوچکترین وقفه ای حرف زد و داستان در تمام این دو روز به همین شکل دنبال شد طوری که همگی از دستش فراری و عاصی بودیم. البته من بیش از سایرین باهاش می نشستم و به حرفها و اکثرا پرت و پلاهایش گوش می کردم اما به هر حال طوری بود که بیچاره جیمز خصوصا پدرش در آمده بود. مخصوصا وقتی که همان اول کار به جیمز گفت که من از انگلیسی ها بدم میاد! امروز هم که حسابی تو را عصبی کرده بود چون وقتی که شماها رفتید شهر دورست تا کمی خرید کنید مطابق معمول راه رفت و برگشت در ماشین ما پایش را گذاشته بود وسط دو نفر جلو و امروز حسابی رایحه ی دل انگیز پاهایش باعث سر درد همگی شده بود طوری که سمیه هم بهش گفته بود که پاهات بو میده اما گفته بود راستی! خب امروز حمام نکرده ام. تمام طول راه برگشت هم من در حال رانندگی از بوی غربت پاهای بانا سر به فرمان می کوبیدم.
اما با تمام این احوال خوش گذشت و با اینکه تقریبا تمام مدت بارانی بود و در کاتج بودیم اما بد نبود و خلاصه با جیمز و سمیه و ریک جمع خوبی شد و البته بانا زمانی که کلا مست کرده بود و از حال رفته بود. اما به هر حال جایزه ی فک استیل بی برو برگرد به بانا خواهد رسید که با اختلاف فیدل کاسترو را گرفته و پشت سر گذاشته است.
به سلامتی از فردا داستان درس و ورزش و زبان وارد مرحله ی تازه تر و فشرده تری خواهد شد. هفته ی پر کاری پیش روست اما با اینکه کمی بانا همه را عصبی کرده بود از دیدن مه و جنگل و دریاچه و رنگ های بی نظیر درختان در پادشاه فصل ها پاییز حسابی مست و سر خوشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر