۱۳۹۳ مهر ۱۹, شنبه

سال و سال هایی چون این

شنبه ی آفتابی را پیش رو داریم و البته داریم کارهامون را می کنیم که به سلامتی برای این لانگ ویکند به کاتج برویم. احتمالا آخرین کاتج امسال خواهد بود. قراره فرشید و پگاه با سگهایشان هم غروب به ما ملحق شوند.

هفته ی گذشته هفته ی خیلی پرکار و فشاری برای تو بود که اکثر روزها را پیش از ساعت ۷ سر کار رفتی و البته پنج شنبه هم سفارش صبحانه ی GB داشتیم که خودش حسابی فشار مضاعفی بود. این دو سه روز من اما چندان درسی نخواندم و کمی خستگی و کمی هم بهم ریختن برنامه هایم بخاطر جواب ندادن آشر و دیوید و تری به ایمیل هایم برای تنظیم تاریخ امتحان جامع حوصله و پتانسیل کاریم را کم کرد. اما به هر حال تصمیم گرفته ام که کار خودم را طبق برنامه جلو ببرم و هر زمانی که همه چیز مهیا شد به JJ  خبر بدم برای امتحان. دیروز هم بچه های کلاس من و تو باید مقاله ی اولشان را تحویل می دادند که اکثرا این کار را کردند و برنامه ام اینه که برگه ها را به کاتج بیاورم و تا جایی که ممکنه بنشینم و تصحیحشان کنم.

اما دیروز عصر تو زودتر به خانه برگشته بودی چون سندی هم مرخصی بود و بهت گفته بود تا ساعت ۲ بیشتر سر کار نمانی. اما نکته ی مهم داستان این بود که اتفاقی متوجه شدی که متن قراردادت را به سلامتی آماده کرده اند و دیدی که حقوقی که بیشتر برامون شکل رویایی داشت برایت تعیین کرده که ۱۲ هزارتا بیشتر از بالاترین حقوق تعریف شده در این پست هست - و البته کاری که تو می کنی هم خیلی بیشتر از محدود و تعاریف پستی هست که داری و سندی هم بارها به این نکته اشاره کرده - جدا از مبلغ قرارداد که در جای خودش و خصوصا برای بعد از فارغ التحصیلی من که احتمالا مدتی با بی کاری همراه خواهد بود خیلی مهمه نکته ی اساسی داستان به قول خودت اینه که در جایی که دوست داری و با آدمهایی که راحتی و دوستشان داری به سلامتی برای سالهای طولانی قراره که کار کنی.

صبح پیش از اینکه از تحت بلند شویم بهت گفتم که به سلامتی امسال سال مهمی بود و هست و خصوصا که سالی بود که تو خیلی گل کاشتی. از گرفتن اقامتمون بگیر تا رسمی شدن کار و شغلت. از راه اندازی بیزنس خصوصی خودمان و هنر خودت بگیر GB  خانم تا گرفتن OGS که هم به لحاظ مالی کلی کمکه و هم خصوصا رزومه ای.خلاصه که سالی بوده و امیدوارم سالهای پیش رو بیش از پیش اینگونه پیش بروند به سلامتی و خوشی و شادی. نه تنها برای من و تو و ما که برای همه ی عزیزان و خصوصا همه ی انها که این ایام را سخت می گذرانند. از مردم منطقه بگیر تا کل کسانی که حس تنهایی و بی پناهی می کنند. امیدوارم امسال ما سالی باشد برای کمک به دیگران و آغاز ساختن آینده ای که بتوانیم جهانی بهتر را برای خودمان و دیگران بسازیم و آرزوهای بزرگتر کنیم و امیدهای خود را واقعی تر.

خدا را شکر می کنم. و البته برای این شکرگزاری باید که به شکل عملی نشان دهم و دهیم که لایق این همه امکانات و داشته ها هستیم.

خب! کم کم وقت رفتن و به سلامتی کمی استراحت کردن هست که به زودی کارهای بزرگتر پیش رو داریم.
به امید نور امید.

هیچ نظری موجود نیست: