خب این یکی از مهمترین نوشته هایی است که احتمالا تا مدتها اینجا خواهم گذاشت. این آخر هفته آخر هفته ای دیگر بود. شنبه صبح که بیدار شدم اومدم سریع بزنم به راه برای رفتن به دانشگاه و نوشتن مقاله ی گادامر که طرحش را کامل کرده بودم. تو هم که بیدار شده بودی و داشتی آماده ی برنامه های درس و خانه میشدی که من گفتم که هیچ وقت فکر نمی کردم در زمینه ی درسی کارم به اینجایی بکشه که الان هستم. مثال کسانی که میدونن زندگی با همسرشون سرانجامی نداره اما چاره ای هم جز ادامه دادن ندارن. حالا شده حکایت درس خوندن من. این زمان کم این مقطع با این فشار برای منی که باید هم بتوانم فکر کنم و برنامه ریزی و هم انجامش بدهم بسیار ناراحت کننده شده که نه تنها لذتی از کارم نمی برم که نگران درمانده شدن هم هستم.
و تو مثل همیشه کمکم کردی. ساعتها با هم حرف زدیم. در آخر نتیجه ای گرفتیم که امیدوارم پشیمان نشویم. درباره ی شرایط درسی در کانادا بحث امتحانات، GRE، سالهای طولانیتر برای گرفتن دکترا و ... .
تصمیم گرفتیم برای درسمان همین جا بمانیم و بعدها اگر خواستیم در مقطعی بالاتر و یا رشته ای دیگر در آنجا ادامه دهیم. تصمیم گرفتیم همینجا بمانیم برای زندگی و به امید خدا تصمیم درستی هم گرفته ایم، امیدواریم.
تو که واقعا پیشرفتت خیره کننده و عالی بوده به زعم استادان و دوستان و خودمون. اما وضع من به دلیل آچمز شدن چندان جالب نبود. حالا با این تصمیم که من مقطعم را تغییر دهم با پل کار کنم و احتمالا برای دکتری "مطالعات فرهنگی" و یا چیزی بخوانم که از پس زمینه ی فلسفه ام استفاده ی بهتر با استرس کمتر کنم.
چاپ مقاله در این مدت که کمی قرار است استراحت و مطالعه ی شخصی کنم هدف اصلی و در کنارش زبان فرانسه و حتی تقویت انگلیسی هم از جمله ی برنامه ها شد. تو هم درس و کار و ورزش را در برنامه ات داری.
خلاصه اگر همه چیز درست پیش بره تصمیم بنیادی گرفتیم. در این سه سال اینجا، همه چیز را معطوف به آنجا کرده بودیم. به قول تو عوض اینکه ما برای شرایط خودمان تصمیم بگیریم گذاشته ایم که شرایط خودش را به ما تحمیل کند.
شنبه و یکشنبه ی فوق العاده ای بود. کلا 50 دلار پول داریم اما هم صبحانه رفتیم بیرون و هم هر دو روز قهوه در "کمپس" و "دندی" خوردیم و گپ زدیم و حال کردیم.
یکشنبه عصر و برای شام ناصر و بیتا آمدند خانه و ناصر "مدم وایرلس" برایمون نصب کرد. حالا تو خونه هم شرایط اینترنت عالی شده.
اما هر چی از این تصمیم بنویسم کم نوشتم. امیدوارم انتخاب درستی کرده باشیم. بخصوص من درباره ی این تغییر مقطع.
و تو مثل همیشه کمکم کردی. ساعتها با هم حرف زدیم. در آخر نتیجه ای گرفتیم که امیدوارم پشیمان نشویم. درباره ی شرایط درسی در کانادا بحث امتحانات، GRE، سالهای طولانیتر برای گرفتن دکترا و ... .
تصمیم گرفتیم برای درسمان همین جا بمانیم و بعدها اگر خواستیم در مقطعی بالاتر و یا رشته ای دیگر در آنجا ادامه دهیم. تصمیم گرفتیم همینجا بمانیم برای زندگی و به امید خدا تصمیم درستی هم گرفته ایم، امیدواریم.
تو که واقعا پیشرفتت خیره کننده و عالی بوده به زعم استادان و دوستان و خودمون. اما وضع من به دلیل آچمز شدن چندان جالب نبود. حالا با این تصمیم که من مقطعم را تغییر دهم با پل کار کنم و احتمالا برای دکتری "مطالعات فرهنگی" و یا چیزی بخوانم که از پس زمینه ی فلسفه ام استفاده ی بهتر با استرس کمتر کنم.
چاپ مقاله در این مدت که کمی قرار است استراحت و مطالعه ی شخصی کنم هدف اصلی و در کنارش زبان فرانسه و حتی تقویت انگلیسی هم از جمله ی برنامه ها شد. تو هم درس و کار و ورزش را در برنامه ات داری.
خلاصه اگر همه چیز درست پیش بره تصمیم بنیادی گرفتیم. در این سه سال اینجا، همه چیز را معطوف به آنجا کرده بودیم. به قول تو عوض اینکه ما برای شرایط خودمان تصمیم بگیریم گذاشته ایم که شرایط خودش را به ما تحمیل کند.
شنبه و یکشنبه ی فوق العاده ای بود. کلا 50 دلار پول داریم اما هم صبحانه رفتیم بیرون و هم هر دو روز قهوه در "کمپس" و "دندی" خوردیم و گپ زدیم و حال کردیم.
یکشنبه عصر و برای شام ناصر و بیتا آمدند خانه و ناصر "مدم وایرلس" برایمون نصب کرد. حالا تو خونه هم شرایط اینترنت عالی شده.
اما هر چی از این تصمیم بنویسم کم نوشتم. امیدوارم انتخاب درستی کرده باشیم. بخصوص من درباره ی این تغییر مقطع.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر