آخر هفته ی خوبی در کاتج بود. هر چند کمی تحمل آنالیا و پری خانم با هم برای من سخت شده بود روز آخر اما در مجموع استراحت کردیم و خصوصا به تو و بچه های آیدا خیلی خوش گذشت. جمعه در یک ترافیک شدید راهی خارج از شهر شدیم و تا رسیدیم ساعت نزدیک ۹ شب شده بود اما هوا هنوز کمی روشن بود. شنبه را به دورست رفتیم و تو که می دانستی تلاس خیریه ای برگزار کرده و چند نفری از دوستان و همکارانت آنجا هستند اصرار کردی تا آیدا و دنباله هایش زودتر آماده شوند و رفتیم. با اینکه دورست کلا یک خیابان بیشتر نیست اما به دلیل کنار دریاچه بودنش خیلی جذاب و دلنشین هست. با بلیط هایی که تلاس برای همه اهالی گرفته بود در نوبت آخر سوار قایق تفریحی آنجا شدیم و خصوصا به بچه ها خیلی خوش گذشت. شب هم جلوی کاتج آتشی درست کردم و با اینکه این چند روز پشه دمار از روزگارمان در آورد اما خوب بود.
نرسیدم کار چندانی بکنم اما نسخه ی فارسی مقاله ی دموکراسی رادیکال را بلاخره بعد از چند ماه نهایی کردم و امروز فرستادم برای یکی از مجلات و سایت های ایرانی کمی بعد از سردبیر جوابی آمد به این مضمون که در همین فاصله کوتاه نگاهی به مقاله کرده و ده بار از عالی بودن و ضروری بودن این مبحث گفته و در نهایت هم اشاره کرده که باید راهی پیدا کند که مقاله بیشتر از سایر مطالب دیده شود چون مبتلابه جو روشنفکری امروز ایران است. من هم جوابش را دادم و جدا از تشکر گفتم که به هر حال این ادای سهمی ناچیز به تلاش آن دوستان و خصوصا به یاد آوری فقر منابع دست اول در این حوزه در ایران در دوره ای است که من آنجا به دانشگاه می رفتم. خلاصه که تا چند روز دیگر قرار شده درباره ی شیوه و شکل انتشارش بهم خبر بده. جدا از این کار که در واقع کار سال پیش من بود یک داستان بلند از توماس مان خواندم به اسم Tonio Kroger که خیلی چنگی به دل نمیزد. تصمیم گرفته ام چندتا از کارهای مان را در این ایام بخوانم و کمی روی تاثیرش بر آدورنو متمرکز شوم.
اما شاید مهمترین تصمیمی که این روزها گرفتیم این بود که تو آخر ماه به سلامتی برای ده دوازده روز به ایران بروی تا کمی خیال خودت و هم کمی حال جهانگیر بهتر شود. فعلا که پیگیر کارهای درمانش نیست مگر رفتن تو افاقه کنه. به خواست مامانت هم قرار شد برایش یک لپ تاپ مک پرو بگیری که راستش خیلی بهمون در این دوره فشار خواهد آورد چون اساسا خود سفر هم بیش از دو هزارتا برایمان خرج بر می دارد و خود به خود همین مورد کلی فشار و بدهی روی کردیت هامون هست. اما به هر حال چاره ای هم نیست. امیدواریم که حداقل این مسیر و هزینه فایده و تاثیر مناسب داشته باشه. امیدواریم.
نرسیدم کار چندانی بکنم اما نسخه ی فارسی مقاله ی دموکراسی رادیکال را بلاخره بعد از چند ماه نهایی کردم و امروز فرستادم برای یکی از مجلات و سایت های ایرانی کمی بعد از سردبیر جوابی آمد به این مضمون که در همین فاصله کوتاه نگاهی به مقاله کرده و ده بار از عالی بودن و ضروری بودن این مبحث گفته و در نهایت هم اشاره کرده که باید راهی پیدا کند که مقاله بیشتر از سایر مطالب دیده شود چون مبتلابه جو روشنفکری امروز ایران است. من هم جوابش را دادم و جدا از تشکر گفتم که به هر حال این ادای سهمی ناچیز به تلاش آن دوستان و خصوصا به یاد آوری فقر منابع دست اول در این حوزه در ایران در دوره ای است که من آنجا به دانشگاه می رفتم. خلاصه که تا چند روز دیگر قرار شده درباره ی شیوه و شکل انتشارش بهم خبر بده. جدا از این کار که در واقع کار سال پیش من بود یک داستان بلند از توماس مان خواندم به اسم Tonio Kroger که خیلی چنگی به دل نمیزد. تصمیم گرفته ام چندتا از کارهای مان را در این ایام بخوانم و کمی روی تاثیرش بر آدورنو متمرکز شوم.
اما شاید مهمترین تصمیمی که این روزها گرفتیم این بود که تو آخر ماه به سلامتی برای ده دوازده روز به ایران بروی تا کمی خیال خودت و هم کمی حال جهانگیر بهتر شود. فعلا که پیگیر کارهای درمانش نیست مگر رفتن تو افاقه کنه. به خواست مامانت هم قرار شد برایش یک لپ تاپ مک پرو بگیری که راستش خیلی بهمون در این دوره فشار خواهد آورد چون اساسا خود سفر هم بیش از دو هزارتا برایمان خرج بر می دارد و خود به خود همین مورد کلی فشار و بدهی روی کردیت هامون هست. اما به هر حال چاره ای هم نیست. امیدواریم که حداقل این مسیر و هزینه فایده و تاثیر مناسب داشته باشه. امیدواریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر