قرار برای جبران

امروز پنج شنبه 26 آگست ساعت 7 دقیقه از دو بعد از ظهر گذشته. من و مادر در خانه هستیم و تو برای آشنایی با "کاسکو" و کمی خرید همراه دختر خاله عفت - مژگان- رفته ای بیرون و قراره تا یکی دو ساعت دیگه بر گردی.

دیروز فرشید آمد دیدن مادر و ما و بعد از 11 سال همدیگر را دیدیم. بد نبود و تقریبا همان انتظاری که داشتم بود. یکی دو هفته ی پیش تلفنی باهاش حرف زدم و گفتم که ما آمده ایم البته خیلی هم منتظر کمک و یا پیشنهاد کار و کمک ازش نبودم که اون هم هیچی نگفت. به هر حال برای دیدن مادر - که قبلا گفته بود نمی خوام هیچکس را ببینم و تا فرشید گفت عمه می خوام بیام دیدنتون و بنده ی خدا سر از پا نمی شناخت - آمد. حالا افسانه زن قبلی اسکندر را هم با بچه هایش دعوت کرده برای شام و قراره هفته ی بعد که مامانم هم میاد اینجا ایران هم بیاد دیدن خاله و دختر خاله اش.

هر چند علاقه ای به این دید و باز دیدها ندارم اما برای مادر چاره ای نیست. کلا آدم جالبیه و من و تو خیلی از رفتارش بعضی اوقا جا هم می خوریم. مثلا مژگان خانم دو مرتبه برای اینکه مادر شهر را ببینه - با اینکه خودش برای 10 روز آمده دیدن مادر و خانواده ی همسرش پیشنهاد داده بیاد دنبال مادر و یک دفعه هم که اول همین هفته بعد از اینکه صبح من و تو باهاش رفتیم IKEA تا یک کتابخانه ی دیگه بگیریم آمد اینجا تا با مادر بریم بیرون و ببریم مادر را یک رستوران- آمده که مادر گفت حالش را نداره اما از اون طرف دیروز به فرشید می گفت که من که اصلا شهر را ندیده ام و بیرون نرفته ام.
بلاخره مادره و اخلاق های خاص خودش. بگذریم. مهم این بود که بعد از 8 سال بتونیم همدیگر را ببینیم که شد. با همت خودش و راهی که آمد.

تصمیم گرفته ام از امروز کمی با تکنیک تدوین موازی هم از این روزها بنویسم و هم از ماه گذشته تا جا افتادگی ها را کمتر کنم.
پس از اینجا شروع کنم که بعد از اینکه رسیدیم و خیلی خیلی سختی کشیدیم تا در مدت کوتاهی خانه و وسایل بگیریم کمتر از یک هفته بود که خاله آذر و مادر آمدن اینجا و ما که از قبل هم با بی پولی دست به گریبان بوده ایم مهمان دار هم شدیم.

البته خاله فرداش رفت که به روزه و افطار شوهرش برسه اما مادر که برای 4 هفته آمده خیلی ریسک کرده که با این وضعیت قلبش نشسته توی هواپیما و 5 ساعت آمده و بعد هم به سلامتی با مامانم که جمعه ی هفته ی بعد میاد بر می گرده.